Beloning voor de geleden stress

Lieve mensjes,

Na maanden aan voorbereidingen ben ik dan EINDELIJK in de hoofdstad van de staat Karnataka; Bangalore! Een immens grote stad met 8.425.970 inwoners. Daarmee is het de op twee na grootste stad in India. Waar kennen mensen Bangalore van? Deze stad is het centrum van de informatietechnologie en wordt ook wel de 'Silicon Valley' van India genoemd. Maar genoeg over de stad. Mijn verhaal. Daarvoor zijn jullie hier.

De hele reis begon eigenlijk al een paar maanden terug toen ik moest beslissen wat ik wilde gaan doen voor mijn minor. Ik wist al vrij snel dat ik iets in het buitenland wilde gaan doen. Maar wat? En waar?? Na verschillende gesprekken en bijeenkomsten wist ik het zeker. India. Een land dat altijd al mijn aandacht trok. Het klinkt misschien heel cliché maar als kleine jongen keek ik al met veel plezier naar de films die werden geproduceerd in Bollywood. Ik moest en zou dat van dichtbij zien! En toen begon het hele feest. De inschrijving was volbracht, mijn motivatiebrief was opgestuurd én goedgekeurd en ook de HAN had alles goedgekeurd. Maar daarmee was het nog niet klaar. Mijn reisgenoten en ik kregen een hele rits aan informatie waar wij aan moesten denken:

- Visum
- Paspoort
- Verzekeringen
- Tickets
- Wat neem je mee?
- GELD!! (Niet heel onbelangrijk)

Maar goed. Er was nog voldoende tijd. Na ontzettend veel stress was ook dat allemaal geregeld. De reis kon nu écht beginnen! Er stond mij een lange en vermoeiende vlucht te wachten:

Amsterdam - Istanbul
Istanbul - New Delhi
New Delhi - Bangalore

Voor het eerst in mijn leven heb ik zo'n lange vlucht afgelegd en dat ook nog eens helemaal alleen. Gelukkig ging alles goed en ben ik na 26 uur veilig aangekomen in Bangalore. Na lang onderhandelen kon ik ook eindelijk eens worden over de prijs voor de taxirit. Na een rit van een uur werd ik ergens in Bangalore gedropt. Volgens de chauffeur moest ik daar zijn en weg was hij. Wat ik dacht werd de waarheid... Dit was niet mijn locatie. De lokale bevolking sprak ook geen Engels dus het feestje was nu helemaal compleet. Gelukkig kan de mens met gebarentaal al heel ver komen. Ik weet nog steeds niet hoe ik het voor elkaar heb gekregen maar na 2 uur wandelen met een zware backpack en rugzak was daar waar ik moest zijn. Een vriendelijke bewaker hielp mij verder en kon ik eindelijk genieten van een welverdiende douche.

De eerste dagen heb ik geslapen. De reis was een enorme aanslag op mijn lichaam en ik moest even goed tot rust komen. Toen ik eenmaal tot rust was gekomen, kon ik gaan genieten van al het moois dat deze stad mij te bieden heeft. Ik moest nog een paar spulletjes hebben dus heb ik op internet gezocht naar bezienswaardigheden in de stad.
Conclusie: Genoeg te zien.
Ik koos ervoor om een aantal markten te gaan bezoeken. Dat leek mij de beste plek om in aanraking te komen met de lokale bevolking. Chickpet, Commercial Street, City Market en Ghandi Bazaar zouden het slachtoffer van mijn consumptiegedrag gaan worden. Hier viel mij iets op wat een grote indruk op mij heeft gemaakt; Religie. Hindoeïsme is hier ontzettend groot. Maar dat had ik ook wel verwacht. Daarnaast zijn de islam en het christendom ook grote godsdiensten. Overal waar ik keek zag ik tempels, moskeeën en kerken. Het was prachtig om te zien dat deze drie totaal verschillende religies zo goed en harmonieus met elkaar kunnen samenleven en elkaar daarin ook respecteren. Hoe komt dit tot uiting? De tempels houden hun ceremonies in het openbaar en niemand die er iets van zegt, de moskeeën roepen het gebed om en niemand die daarover klaagt, de kerken luiden met de klokken en er is niemand die daar raar van opkijkt. Het mooiste wat ik zag was het volgende. Het gebed werd omgeroepen en bebaarde mannen lieten hun werk liggen en wilden zo snel mogelijk het gebed halen. Het verkeer was ontzettend druk en dat zou nog wel eens een probleem kunnen zijn. Nee hoor. Mensen stapten allemaal opzij, zodat deze mannen het gebed konden halen. Een kleine moeite maar het heeft een grote betekenis! Respect en acceptatie. Dit was zo mooi! Vooral voor mij als moslim was dit iets nieuws. Zo kan het dus ook!

*En toen viel de elektriciteit uit. Dat is hier ook heel gebruikelijk... Hahaha! Na 2 uur wachten is de elektriciteit terug en kan ik verder gaan met het typen van mijn blog*

Het is niet alleen maar shoppen en lol hebben. Er is ook aandacht voor de serieuze zaken. Ik had een afspraak op de Christ University. Hier zou ik het gaan hebben over de vakken die ik wil gaan volgen en zou ik mijn begeleider ontmoeten. Na een lang en goed gesprek hebben we mijn rooster in elkaar kunnen zetten en kan ik deze week al beginnen met het volgen van de hoorcolleges. Ik ga in deze maanden twee vakken volgen:

- Foreign Policy of US, China & Russia
- Negotiation and Conflict Resolution

Er zijn mij in deze eerste dagen al een paar dingen opgevallen. Dingen die in Nederland anders zijn. Ik zal er even een paar opsommen:

- Je mag niet fluiten (Klinkt gek maar het is echt waar!)
- Tijdens het eten gebruik je alleen je rechterhand. NIKS MET LINKS!
- Je groet iemand door je handen plat tegen elkaar aan te leggen en
knikt een klein beetje met je hoofd. Handen schudden doen ze niet aan
- Als mensen 'nee' schudden met hun hoofd dan bedoelen ze 'ja'. (heel
verwarrend en grappig om te zien!)
- In de slums en op de universiteit mag je geen jeans aan. Een nette
pantalon en een nette overhemd is de dresscode.
- Roken in het openbaar is uit den boze.

Ik heb aan mijn begeleider gevraagd waarom dit zo is en na zijn uitleg begreep ik het. Het klonk allemaal zo logisch. Het heeft allemaal te maken met het creëren van een harmonieuze samenleving en dat past natuurlijk goed bij de religieuze achtergrond van dit land.

Sorry voor de lap tekst maar er is gewoon ontzettend veel te vertellen. Deze week beginnen mijn vakken en na het weekend begin ik met lesgeven in de slums van Bangalore. Ik weet niet wat mij te wachten staat maar daar kom ik snel genoeg achter..

Groetjes uit Bangalore en tot snel!